معنی خدعه کردن

خدعه کردن. [خ ُع َ / ع ِ ک َ دَ] (مص مرکب) فریب بکار بردن. مکر کردن. نیرنگ زدن. حقه سوار کردن. تَخدیع؛ فسون ساختن.

خدعه. [خ َ دَ ع َ] (ع اِ) ج ِ خادِع. (از منتهی الارب).

خدعه.[خ ُ دَ ع َ] (اِخ) نام زنی است. (از منتهی الارب).

خدعه. [خ ُ دَ ع َ] (ع اِ) فریب. (از منتهی الارب). منه: الحرب خدعه، جنگ انصرام می یابد بفریب. || (ص) مرد بسیار فریبنده. || وقت. زمان. موسم. || بخت. طالع. نصیب. (از منتهی الارب).

خدعه. [خ َ دَ ع َ] (اِخ) نام ناقه ای است. (از منتهی الارب).

خدعه. [خ ُ ع َ] (ع اِ) مکر. فریب. (از غیاث اللغات) (از آنندراج) (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب). نیرنگ. کنبوره. دستان. زرق. دغا. اوزند. رنگ. ترفند. حقه. تنبل [ت ُ / ت َ و ب َ / ب ُ].کنبور. افسون. کیمیا: جاه دنیای فریبنده... مانند خدعه ٔ غول... است. (کلیله و دمنه). آن مدامیر به آن خدعه مغرور گشتند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی).
ای خلیل اینجا شرار و دود نیست
جزکه سحر و خدعه ٔ نمرود نیست.
مولوی (مثنوی).
بشنوم یا من دهم هم خدعه اش
تا بداند اهل را آن فرع کش.
مولوی (مثنوی).
ای خدا بنمای تو هر چیز را
آنچنانکه هست در خدعه سرا.
مولوی (مثنوی).
|| کسی که مردم او را بسیار فریب میدهند. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). || آنچه بوسیله ٔ او حیله می شود. ما یخدع به. (از اقرب الموارد).

خدعه. [خ ُ دَ ع َ] (اِخ) قبیله ای است ازتمیم و آنها از ربیعهبن کعب اند. (از منتهی الارب).

خدعه. [خ َ / خ ُ / خ ِ ع َ] (ع اِ) فریب. منه: الحرب خدعه، جنگ انصرام می یابد بفریب. (از منتهی الارب). || این کلمه واحد خدع است و طریق خدع به راههایی اطلاق میشود که گاه نمایان و گاه مخفی است. (از یاقوت در معجم البلدان).

خدعه. [خ َ ع َ] (اِخ) نام آبی است مرغنی را که سپس به بنی عتریف بن سعدبن جلال بن غنم بن غنی تعلق گرفت. (از یاقوت در معجم البلدان).

ترنح، حیله، خداع، خدعه

احتیال

ادهان

کرش

(تک: خادع) فریبکاران ‎- 2 کوره راه ها، دژ خویان بلوس اروند کرش دستان فریب ‎ (اسم) مکرورزی دستان آوری: ((بمکر و خدعه در دام افتاد))، (اسم) مکر فریب دستان فسون.

حیله‌گری، مکاری، فریبکاری،

953